sandali nga..
balak bang patawan ng buwis ng BIR (Bureau of Internal Revenue) ang mga bagay na binebenta online?
ibig bang sabihin titirahin rin nila ang ebay??
hindi ko pa sigurado yung buong detalye..
narinig ko lang kasi sa balita kagabi..
yung mismong term na ginamit eh 'online shopping'..
kaso base sa comment nung isang buyer na na-interview eh parang online buy-&-sell community in general yung tinutukoy nya?
ang komento nya kasi ay maganda nga daw kung ire-regulate din ang mga online stores para masiguro na yung mga legitimate at authentic lang na sellers ang matitira para na rin sa proteksyon ng mga buyers...
pero ang punto ko eh..
paano naman yung mga nagbebenta lang ng mga second hand na produkto?
yung mga gusto lang magdispatsa ng mga bagay na hindi na nila nagagamit?
o kahit anong pwedeng ibenta na hindi naman commercial in quantity?
sisikilin ba na naman nila yung kalayaan ng mga tao??
ang taxation ang isa sa mga bagay na hindi ko lubos na maintindihan..
para ngang isa sya sa mga bagay na pumapatay talaga sa mga tao..
raw products pa lang binubuwisan na ang mga bagay-bagay..
kapag ibiniyahe ang mga yun may buwis din..
lahat ng resources na magagamit sa pagproseso ng mga yun may buwis din..
kapag ibinenta na may buwis din..
kapag na-convert na sa panibagong produkto may buwis na naman..
yung iba nga eh may buwis pa pati yung mismong pagkonsumo gaya na lang sa mga fastfood restaurant at ngayon eh yung sin tax..
paulit-ulit lang yung proseso..
gusto ba talaga nila na kikita sila ng pera sa tuwing may item na malilipat ang pagmamay-ari??
hindi ko pa talaga alam kung ano nga ba ang mangyayari..
pero sana naman magkaroon naman sila ng konsiderasyon..
yung mga active sellers na lang ang buwisan nila..
yung mamahaling mga items tulad ng mga electronic gadgets ang ibinibenta..
o yung commercial in quantity yung dating ng mga transaksyon...
walandyong buhay are..
kaya yata hindi pa rin ako naa-approve sa paggamit ng selling feature ng ebay eh...T,T
Huwebes, Disyembre 27, 2012
Huwebes, Disyembre 20, 2012
Courier 101-A: Local Shipping (LBC) - Part 2
ang post na ito ay related sa naunang post na nandito..
bale halos katatanggap ko lang ng isang panibagong package ngayong araw..
akala ko nga sa JRS Express ipapadala nung nabilhan ko nung item, pero sa LBC naman nila ipinadala...
anyway..
binigay agad nung seller sa akin yung tracking number na na-assign sa parcel ko (na hindi ko na ipapakita for security purposes)..
at nagtaka lang ako sa nakita ko nung ginamit ko yung 'TRACK' function o feature ng website ng LBC...
narito ang ilang larawan na na-printscreen ko (itinago ko ang ilang detalye para pa rin sa security reasons):
(click to enlarge the images)
bale masyado lang mahaba yung content para sa monitor ko, kaya kinailangan ko pang hatiin sa dalawang printscreen images..
at mabalik tayo sa latest review ko para sa performance ng LBC..
kung mapapansin nyo yung mga entries lang na nasa loob ng parihabang may linyang color blue ang tumutukoy o naglalarawan sa mga naging activities ng package ko..
halos magkakadikit yung time at date nila at yung mga detalye ay naaangkop talaga para sa lokasyon..
kaso bukod dun sa mga nakasulat sa loob ng parihaba..
halos lahat nung ibang entries (maliban sa tracking number) ay tumutukoy na sa ibang transaksyon na dated August 2012..
ang nakasulat dun sa area ng Transaction at dun sa nalalabing area ng Transaction History ay tumutukoy na sa ibang item, ibang source, ibang transaction date, at history na nangyari sa ibang lugar (bale malayo ang lokasyon ko sa Cebu)..
ang assumption ko base sa mga nakuha kong impormasyon ay posibleng nagre-reuse sila ng mga transaction number..
hindi ko sigurado kung ang system nila ay nagre-reflect rin ng mga actual na copy ng transaction documents nila (pero siguro naman hindi dahil manual ang pag-fill-up dun)..
pero ang concern ko talaga dito is paano kung magkaroon ng pagkakamali para sa isang delivery na nasa kaparehong sitwasyon gaya nito?
halimbawa eh nawala yung package o hindi naging successful ang attempt to deliver..
magiging efficient ba ang LBC kung hindi na accurate yung data na pinapakita ng tracking system??
anyway, hindi naman ako nagta-trabaho sa kanila para malaman ko yung mismong proseso nila..
hindi ko masasabi kung magkaiba pa ba yung tracking system na ginagamit sa website nila at yung mismong tracking system na ginagamit nila sa pag-proseso ng mga transactions ng kompanya..
napansin ko lang naman, kaya ako nagtataka at medyo napapaisip..
pero ang mas mahalaga sa akin ay ligtas na nakarating sa akin ang package ko this time...
bale halos katatanggap ko lang ng isang panibagong package ngayong araw..
akala ko nga sa JRS Express ipapadala nung nabilhan ko nung item, pero sa LBC naman nila ipinadala...
anyway..
binigay agad nung seller sa akin yung tracking number na na-assign sa parcel ko (na hindi ko na ipapakita for security purposes)..
at nagtaka lang ako sa nakita ko nung ginamit ko yung 'TRACK' function o feature ng website ng LBC...
narito ang ilang larawan na na-printscreen ko (itinago ko ang ilang detalye para pa rin sa security reasons):
(click to enlarge the images)
bale masyado lang mahaba yung content para sa monitor ko, kaya kinailangan ko pang hatiin sa dalawang printscreen images..
at mabalik tayo sa latest review ko para sa performance ng LBC..
kung mapapansin nyo yung mga entries lang na nasa loob ng parihabang may linyang color blue ang tumutukoy o naglalarawan sa mga naging activities ng package ko..
halos magkakadikit yung time at date nila at yung mga detalye ay naaangkop talaga para sa lokasyon..
kaso bukod dun sa mga nakasulat sa loob ng parihaba..
halos lahat nung ibang entries (maliban sa tracking number) ay tumutukoy na sa ibang transaksyon na dated August 2012..
ang nakasulat dun sa area ng Transaction at dun sa nalalabing area ng Transaction History ay tumutukoy na sa ibang item, ibang source, ibang transaction date, at history na nangyari sa ibang lugar (bale malayo ang lokasyon ko sa Cebu)..
ang assumption ko base sa mga nakuha kong impormasyon ay posibleng nagre-reuse sila ng mga transaction number..
hindi ko sigurado kung ang system nila ay nagre-reflect rin ng mga actual na copy ng transaction documents nila (pero siguro naman hindi dahil manual ang pag-fill-up dun)..
pero ang concern ko talaga dito is paano kung magkaroon ng pagkakamali para sa isang delivery na nasa kaparehong sitwasyon gaya nito?
halimbawa eh nawala yung package o hindi naging successful ang attempt to deliver..
magiging efficient ba ang LBC kung hindi na accurate yung data na pinapakita ng tracking system??
anyway, hindi naman ako nagta-trabaho sa kanila para malaman ko yung mismong proseso nila..
hindi ko masasabi kung magkaiba pa ba yung tracking system na ginagamit sa website nila at yung mismong tracking system na ginagamit nila sa pag-proseso ng mga transactions ng kompanya..
napansin ko lang naman, kaya ako nagtataka at medyo napapaisip..
pero ang mas mahalaga sa akin ay ligtas na nakarating sa akin ang package ko this time...
Sabado, Disyembre 15, 2012
Taboo
medyo maselan ang topic ko ngayong araw..
pero yung images eh nilagyan ko naman ng censorship...
are naman eh sentiments ko lang bilang isang line artist..
napansin ko kasi na kahit gaano na kamukhang 'liberated' ang halos buong mundo, meron pa ring mga bagay na hindi basta-basta pwedeng i-express at i-share na lang sa ibang tao..
gaya na lang ng ilang form, konsepto, o tema ng art..
at kapag pinilit mong gawin yun - maaaring mag-resulta lang yun sa panghuhusga sa iyo ng ibang tao na akala mo eh kilala na nila ang buong pagkatao mo...
ang punto ko eh..
tutal may mga tinatawag namang fiction o fantasy, eh bakit hindi yun pwedeng gamitin?
hindi ba kaya nga naimbento yung konsepto na yun simula't sapul eh para mag-cater dun sa mga ideya na hindi nag-e-exist sa totoong buhay, o sabihin na nating hindi pwedeng mangyari sa totoong buhay?
hindi ba pwedeng gamitin ang 2D o sa panahon ngayon ang teknolohiya ng 3D sa paglalarawan ng mga pantasya gaya ng ginagawa ng iba tuwing gumuguhit sila ng mga fictional characters at fictional na mga pangyayari gaya ng magic?
tingin ko ang art ay isang paraan para maihayag mo yung mga bagay na:
- basta gusto mo lang ipahayag, sabi nga nila 'freedom of expression'
- ipahayag yung mga fantasy na hindi mo naman magagawa sa realidad dahil talagang fictional lang sila
- ipahayag yung sabihin na nating deepest fantasy na logically speaking eh posible nga namang mangyari sa totoong buhay - pero hindi mo pwedeng gawin, parang mga taboo
- at ang huli i-point out sa mga makakabasa ng gawa mo na may borderline sa pagitan ng fantasy at realidad
halimbawa..
kapag nag-depict ka ng nagtatalik na tao at hayop - hindi automatic na pwedeng sabihin ng ibang tao na zoophile ka at ginagawa mo nga yung bagay na yun sa totoong buhay.. yun eh overgeneralization at isang malaking kahalangan.. pwede namang fan ka lang nung concept sa art form niya.. hindi hamak na mas malinis tingnan ang mga art equivalent nung ganun kesa sa mga totoong eksena.. at safe na safe pa yun, walang germs at walang sakit na posibleng mapasa sa mga character...
o di kaya kapag nag-depict ka ng isang mukhang minor at isang nasa wastong edad na.. hindi rin pwedeng basta-bastang sabihin ng iba na pedophile ka.. posible naman kasi na yung sarili mo yung inilalagay mo sa katauhan nung tila menor de edad na character na nilikha mo.. parang paglalarawan ng isang pantasya na nakalipas na at hinding-hindi na pwedeng balikan kahit gaano mo pa gustuhin.. ang tanong, matatawag mo pa bang kasalanan kung yung tao (o sa sitwasyon na ito eh yung bata) na mismo ang may alam kung anong gusto niya at kung ano ang gusto nyang mangyari?
sa ngayon marami pang konsepto ang tila hinihigpitan sa paglabas kahit sa internet..
kapag nagkamali ka pwedeng basta na lang nila alisin yung gawa mo nang hindi mo nalalaman..
minsan naman pwedeng ikaw mismo o yung account mo ang tuluyan nilang burahin...
kung pangangalaga sa karapatan ng mga bata o menor de edad ang pag-uusapan..
ang totoo madali lang naman yun kung online rin lang..
andyan yung mga credit card authentication para malaman kung nasa legal age na ba yung viewer o reader..
kung published work naman, eh yun yung medyo problema..
bale kailangang maging responsable ang mga retailers at siyempre ang mga adult buyers upang masigurong hindi maa-access ng mga kabataan yung mga materyales na hindi pa angkop sa kanila..
pero sa panahon ngayon, mukhang malala na ang lahat..
marami na ang iresponsable at may mga pagkakataon na nakakakita ako ng mga sobrang bata pa na nahihilig na sa mga makamundong bagay..
panget mang aminin, pero nangyayari na eh...
at kung impluwensiya naman sa readers o viewers ang pag-uusapan..
well, totoo ngang nakakatakot ang isip ng mga tao - hinding-hindi mo malalaman o masisiguro kung anong gagawin nila..
dahil sa totoo lang meron talagang iba na isinasabuhay ang mga bagay-bagay - kahit na bawal..
pero gaya nga ng sabi ko kanina - meron dapat borderline ang fantasy at reality..
hindi lahat ng makikita o mababasa mo eh pwede mong gawin sa totoong buhay..
parang equation rin lang yun eh, ibabalanse mo lang kung anong tama base sa moralidad ng lipunan na kinabibilangan mo, kung may mabasa kang isang partikular na tema at alam mo naman na hindi yun morally acceptable para sa karamihan eh bakit gagawin mo pa yun?
lalo na yung mga bagay na alam mong makakalabag na sa batas? automatic na dapat iwasan ang mga yun..
dahil sa mga ganitong isyu, hindi rin naman talaga magagawang isisi lahat sa mga tao na nag-su-suppress sa kalayaan nang paglalabas ng mga itinuturing na taboo na konsepto...
pero yung images eh nilagyan ko naman ng censorship...
are naman eh sentiments ko lang bilang isang line artist..
napansin ko kasi na kahit gaano na kamukhang 'liberated' ang halos buong mundo, meron pa ring mga bagay na hindi basta-basta pwedeng i-express at i-share na lang sa ibang tao..
gaya na lang ng ilang form, konsepto, o tema ng art..
at kapag pinilit mong gawin yun - maaaring mag-resulta lang yun sa panghuhusga sa iyo ng ibang tao na akala mo eh kilala na nila ang buong pagkatao mo...
ang punto ko eh..
tutal may mga tinatawag namang fiction o fantasy, eh bakit hindi yun pwedeng gamitin?
hindi ba kaya nga naimbento yung konsepto na yun simula't sapul eh para mag-cater dun sa mga ideya na hindi nag-e-exist sa totoong buhay, o sabihin na nating hindi pwedeng mangyari sa totoong buhay?
hindi ba pwedeng gamitin ang 2D o sa panahon ngayon ang teknolohiya ng 3D sa paglalarawan ng mga pantasya gaya ng ginagawa ng iba tuwing gumuguhit sila ng mga fictional characters at fictional na mga pangyayari gaya ng magic?
tingin ko ang art ay isang paraan para maihayag mo yung mga bagay na:
- basta gusto mo lang ipahayag, sabi nga nila 'freedom of expression'
- ipahayag yung mga fantasy na hindi mo naman magagawa sa realidad dahil talagang fictional lang sila
- ipahayag yung sabihin na nating deepest fantasy na logically speaking eh posible nga namang mangyari sa totoong buhay - pero hindi mo pwedeng gawin, parang mga taboo
- at ang huli i-point out sa mga makakabasa ng gawa mo na may borderline sa pagitan ng fantasy at realidad
halimbawa..
kapag nag-depict ka ng nagtatalik na tao at hayop - hindi automatic na pwedeng sabihin ng ibang tao na zoophile ka at ginagawa mo nga yung bagay na yun sa totoong buhay.. yun eh overgeneralization at isang malaking kahalangan.. pwede namang fan ka lang nung concept sa art form niya.. hindi hamak na mas malinis tingnan ang mga art equivalent nung ganun kesa sa mga totoong eksena.. at safe na safe pa yun, walang germs at walang sakit na posibleng mapasa sa mga character...
o di kaya kapag nag-depict ka ng isang mukhang minor at isang nasa wastong edad na.. hindi rin pwedeng basta-bastang sabihin ng iba na pedophile ka.. posible naman kasi na yung sarili mo yung inilalagay mo sa katauhan nung tila menor de edad na character na nilikha mo.. parang paglalarawan ng isang pantasya na nakalipas na at hinding-hindi na pwedeng balikan kahit gaano mo pa gustuhin.. ang tanong, matatawag mo pa bang kasalanan kung yung tao (o sa sitwasyon na ito eh yung bata) na mismo ang may alam kung anong gusto niya at kung ano ang gusto nyang mangyari?
sa ngayon marami pang konsepto ang tila hinihigpitan sa paglabas kahit sa internet..
kapag nagkamali ka pwedeng basta na lang nila alisin yung gawa mo nang hindi mo nalalaman..
minsan naman pwedeng ikaw mismo o yung account mo ang tuluyan nilang burahin...
kung pangangalaga sa karapatan ng mga bata o menor de edad ang pag-uusapan..
ang totoo madali lang naman yun kung online rin lang..
andyan yung mga credit card authentication para malaman kung nasa legal age na ba yung viewer o reader..
kung published work naman, eh yun yung medyo problema..
bale kailangang maging responsable ang mga retailers at siyempre ang mga adult buyers upang masigurong hindi maa-access ng mga kabataan yung mga materyales na hindi pa angkop sa kanila..
pero sa panahon ngayon, mukhang malala na ang lahat..
marami na ang iresponsable at may mga pagkakataon na nakakakita ako ng mga sobrang bata pa na nahihilig na sa mga makamundong bagay..
panget mang aminin, pero nangyayari na eh...
at kung impluwensiya naman sa readers o viewers ang pag-uusapan..
well, totoo ngang nakakatakot ang isip ng mga tao - hinding-hindi mo malalaman o masisiguro kung anong gagawin nila..
dahil sa totoo lang meron talagang iba na isinasabuhay ang mga bagay-bagay - kahit na bawal..
pero gaya nga ng sabi ko kanina - meron dapat borderline ang fantasy at reality..
hindi lahat ng makikita o mababasa mo eh pwede mong gawin sa totoong buhay..
parang equation rin lang yun eh, ibabalanse mo lang kung anong tama base sa moralidad ng lipunan na kinabibilangan mo, kung may mabasa kang isang partikular na tema at alam mo naman na hindi yun morally acceptable para sa karamihan eh bakit gagawin mo pa yun?
lalo na yung mga bagay na alam mong makakalabag na sa batas? automatic na dapat iwasan ang mga yun..
dahil sa mga ganitong isyu, hindi rin naman talaga magagawang isisi lahat sa mga tao na nag-su-suppress sa kalayaan nang paglalabas ng mga itinuturing na taboo na konsepto...
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)