Chapter II: The Story About Being Loved

A Loveless Story

CHAPTER II: The Story About Being Loved

November 21, 2014 nang unang lumabas yung very first entry ko about officially being the Most Undesirable Guy on Earth (or simply M.U.G.E.)..
pero bago pa nasimulan yung istorya na yun, miserable na rin pala yung kahihinatnan nung mga isinusulat kong kuwento ng buhay pag-ibig ko before that... :(

but there are 2 stories na hinding-hindi ko talaga makakalimutan..
i know i've written about these a couple of times, either sa social media or doon sa blog ko (though, hindi ko na sila ma-track dahil sa katamaran ko noon na magbigay ng title sa mga entries ko)..
at totoo po!
totoo pong nagkaroon naman ng love story kahit na papaano yung writer ng kuwento na 'to noong bata-bata pa siya..
noong mga panahon na nakakulong pa sila sa napakaliit na school, at akala ng mga babaeng schoolmates niya eh 'attractive' na yung mga tipo ko ng lalaki (not knowing what more can the real world provide for them)..
parehas na masaya at malungkot yung dalawang istorya..
and they're probably some of the best love stories na naranasan ng isang lalaki na kagaya ko lamang..
the first one is about being loved..
and the second, is about mutual love...

and why am i repeatedly narrating these..?
eh kasi nakakalimutan ko nga kung nasaan yung istorya..
isa akong tao na parating gustung-gustong binabalikan yung mga alaala ko..
and siguro, to remind myself na rin na - hindi naman ako naging 100% na talunan sa buhay...

The Story About Being Loved

nasa 4th Year High School na ako noon..
(hindi ko na lang sasabihin kung anong dekada)..
siguro nasa kalagitnaan na ng Academic Year na yun..
nalaman ko na may isang Sophomore (2nd Year Student, kung sakaling iba ang hatian ng mga Grade Level sa location ninyo) na nagkaka-crush sa akin..
ang tingin sa akin noon ng mga tao eh tirador ako ng mga babaeng nagkaka-crush sa akin..
alam ko yung pangalan niya, pero hindi ko siya kilala sa mukha (hindi naman kasi ako mahilig makihalubilo sa ibang Year Level noon eh)..
napapansin ko na yun, kasi yung mga 2nd Year eh may binibiro na kaklase nila sa tuwing napapadaan ako sa tapat ng classroom nila..
at lalo na noong minsan na kinailangan kong sadyain at kausapin yung Class Adviser namin na saktong nagkaklase sa kanila noong mga panahon na yun..
(alam nyo yung pakiramdam na parang may mga nagchi-cheer sa'yo sa tuwing dumadaan ka, na parang ang gwapo ng dating mo, kahit na sa totoo naman eh undesirable ka)..
noong time na yun ko na-verify na meron nga akong secret admirer sa klase nila..
pero ang tanong - eh sino naman kaya iyon...?

siyempre i was curious about her..
andun yung mga tanong na "eh ano naman kaya ang istura nun..?"..
hala, baka naman pangit..?
o baka tabachoy..?
(opo, kahit po yung mga undesirable na lalaki na kagaya ko eh marunong rin naman na mamili, 'choosy' ika nga, at personal preference po ang tawag dun).. :)
at siguro nawawalan na rin talaga ako noon ng pag-asa dun sa isa kong classmate na paulit-ulit, paputul-putol, at patuloy kong sinusuyo simula pa noong mga 3rd Year pa lamang kami..
siguro isa yun sa mga dahilan, why i became more curious dun sa nakababatang estudyante..
siguro para mabago naman yung takbo ng suwerte ko - ng lovelife ko...

at ayun nga..
sa tulong ng ilang classmates ko, at ilang classmates niya na kaibigan din namin..
eh nakilala ko nga siya sa wakas..
si [Girl na may Crush sa Akin], wag na yung mga pangalan tutal lumang istorya na 'to eh..
she was pretty..
cute, especially kapag nagba-blush na siya, pulang-pula ang mukha niya..
maputi..
slightly chubby para sa panlasa ko..
matalino (siyempre, we were on the same school noon)..
may tamang breeding..
at ang hindi ko kaagad nalaman sa umpisa - may pera sila ng pamilya niya...

siya yung tipo ng babae na nakakalunod ang paraan ng pagmamahal..
gaya nga ng sabi ko, this story is about being loved..
it was about me - being loved by someone..
she was only in High School back then, probably too young to control her emotions and judgments..
siguro overload lang ng infatuation yung nangyari sa kaso niya..
she was constantly sending me SMS quotations (na usung-uso noong mga panahon na yun), ilang quotes per day, kahit na naipaliwanag ko na sa kanya na wala naman akong sariling cellphone noon at na nakikisaksak lang ako ng SIM card sa cellphone ng mga kaibigan ko kapag may pagkakataon..
and then, nakaisip siya ng panibagong strategy..
nagsimula naman siyang padalhan ako araw-araw ng mga notes, letters, quotes na siya mismo ang nagsusulat (nagsusulat, as in handwritten niya)..
one time, habang may event sa school namin kung saan stay in lahat ng estudyante sa campus eh idinamay niya ako sa pagpapa-deliver niya ng pagkain mula sa isang fastfood restaurant - yung binansagan noon ng mga kaibigan ko na "Burger ng Pag-Ibig"..
pagkauwi ng mommy niya mula sa ibang bansa, ipinagdala niya ako ng pasalubong ng mommy niya na Lindt White Chocolate..
bandang December naman noon ng dalhan niya ako sa school during breaktime ng refrigerated cake (yung gawa sa Graham crackers) na siya mismo yung gumawa, na sa sobrang sweet eh parang na-reflect na rin nga yung sobrang ka-sweet-an niya sa akin..
(siyempre ang lakas na namang maka-gwapo nun, ikaw na ang ipaggawa o ipaghanda ng babae ng food, eh sino ba naman ang hindi matutuwa)..
bukod sa mga nauna kong nabanggit, niregaluhan niya rin ako ng Bench na pabango, oversized greeting card, pen/pencil holder na may mga messages din na kasama, lahat ng yun kahit na sa panahon ng bakasyon..
at isama pa yung pares ng singsing namin na ipinasadya niya talaga, na merong mga pangalan namin (yung sa akin eh pangalan na ginagamit ko minsan sa paglalaro ko ng Counter Strike - english name ng tatay ni Crayon Shin Chan), singsing na naiwala ko naman dahil sa hyperhidrosis ko (trying to protect it from over-sweating, tapos ipapatong muna sa ibang lugar, at makakalimutan namang kunin after)...

sobra-sobrang pagmamahal o pagpapahalaga yun na noon ko lang naramdaman mula sa isang babae..
but there was nothing much i can do to return the favor..
isa lang naman akong dukha, para tuloy akong naging larawan ng isang oportunistang nangingikil mula sa mayaman..
bukod pa yung medyo nakakagulo na rin yung mga romantic na hirit ng mga kaibigan ko sa text messages na sila naman yung gumagawa..
na parang nami-mislead ko na yung bata..
at ang pinakamasama sa lahat - i didn't have any feelings (romantic feelings) for her..
i wanted to be friends with her..
but she was giving way too much para sa isang lalaki na gusto lang naman siyang maging kaibigan...